72 document(en) met "Portret van" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Peter Brook en de materialiteit van Becketts... • 1 februari 1996
Bovendien is het stuk een aangrijpend portret van een vrouw, die ondanks de onmogelijke situatie waarin ze zich bevindt (in het eerste bedrijf tot aan haar middel in een zandberg verzonken, in het...Dat is zeer merkwaardig, omdat het stuk onder andere een ontluisterend portret is van de wijze waarop een ouder wordende vrouw met haar nog oudere man een relatie heeft, of liever, niet meer heeft...De overopdringerige aanwezigheid van Lamers, bij deze en andere scènes, leidt de aandacht helemaal af van de inzet van dit stuk

Spel vol nuances in verhaal Dirk Roofthooft • 1 maart 1996
Het geeft, bijna zonder regie-aanwijzingen of interpunktie, de gedachtengangen weer van een zaalwachter van een museum, op weg van huis naar werk...Nog steeds is er die indruk van een conférencier die zich op het standpunt van de gewone man in de straat zet om de lichte absurditeit van het bestaan te illustreren...Maar het verhaal is lang niet zo rechtlijnig: dit is niet alleen het portret van een griezel, zelfs eerder van een verliezer

Het Kritisch Theater Lexicon • 1 juni 1996
Bij het portret van Dries Wieme door Kurt Vanhoutte, Sophie Van Weert en Veerle Kerckhoven overheerst duidelijk de academische optiek...Zijn werk blijkt een zeker denken over theater mee vooruit geholpen te hebben, in die mate zelfs dat iets van het oorspronkelijk enthousiasme van de auteur nog steeds meeklinkt in dit portret...al dan niet 'maken'. In het analytische deel van het portret kruipt zij zelfs als het ware mee in het lichaam van deze fysiek inderdaad eerder merkwaardig gebouwde danser, om uiteindelijk in een epiloog

Henry van de Velde geeft Rosas ander... • 17 juni 1996
Het nieuwe medium film laat toe om de dubbelheid van het stuk -- extreem sterke structuur en zeer persoonlijke aanwezigheid van dansers -- op een nieuwe manier te belichten...Alle ingrediënten zijn dus aanwezig om een intrigerend portret van tegelijk Rosas en het gebouw te krijgen...De filmset is op zich al een bijzondere ervaring: overal duiken vrouwen op in dezelfde rokjes, bloesjes en schoenen, temidden van het drukke gedoe en de technische installaties van de filmploeg

Laat de kunst nu maar een bolhoed... • 1 augustus 1996
Want, zo speculeert Verschaffel, in uitspraken van bijvoorbeeld Wittgenstein, Loos of Van de Velde vinden we het spoor van een verlangen naar een vorm van bouwen die niet vals, opzichtig, gewild...Een van de essentiële passages van het boek, waar aan de hand van een bespiegeling over het dodenmasker scheidslijnen getrokken worden tussen het monumentale, het plechtige, het sublieme, komt op het...levenloze stilte wordt, die even verschijnt in de vormelijkheid, in het portret en op het gezicht van de dode

Carroussel brengt bizar portret van zelf-zoekers • 10 oktober 1996
Het wordt geënsceneerd voor duizenden, van elkaar geïsoleerde kijkers...Het weerspiegelt ook de werkelijkheid van een generatie, voor wie de allerintiemste gevoelens de enige bron van belangstelling en gesprek vormen...De bijna wetmatige opeenvolging van onthullingen, de deconfiture van zorgvuldige poses, de camp-sentimentaliteit die het acteren kleurt, de lichte desinteresse van de spelers, maken je echter

Stan laat gevangenisbrieven grimmig en geestig klinken • 22 november 1996
Het verhaal van de zwarte George Jackson, die voor een vrij onbeduidende roofoverval op zijn negentiende een onbepaalde straf kreeg (van een jaar tot levenslang) vormt de rode draad van de...Maar je leert ook iets anders: de perversie van het gevangenissysteem wordt door Jackson geëxtrapoleerd naar de perversie van maatschappelijke verhoudingen...De acteurs dragen de brieven voor als sympathiserende lezers: De retoriek van hun voordracht is er minder op gericht een portret van Jackson te bouwen -- al gebeurt dat tot op zekere hoogte natuurlijk

De Parade wekt Foucault tot leven • 21 maart 1997
Uiteraard is het onmogelijk om binnen het bestek van een ruim uur een overzicht te geven van het denken en leven van deze man...Dat gebeurt in een reeks gesprekken tussen Willem Carpentier, die de rol van Michel Foucault speelt, en Olivier De Smet...Rue d'Ulm" van De Parade, script Willem Carpentier en Rudi Meulemans, regie Rudi Meulemans, acteurs Willem Carpentier en Olivier De Smet

Avignon bekijkt Russisch theater : Gogol-bewerking zegt... • 23 juli 1997
Kama Guinkas van het Tiouz-theater uit Moskou speelt een bewerking van Misdaad en Straf van Dostojevski...Een hotelkamer in de stad NN is de titel van die bewerking, en het is ook de enige plaats van actie van het stuk...Maar dat is slechts een aanleiding voor een prachtig portret van een miserabele, verongelijkte samenleving van slaven en boeren

Kroniek van komend afscheid: De Pauw-Vermeersch-Vervloesem met... • 11 juni 1998
Pas achteraf besef je dat deze foto's een aanschouwelijke voorstelling van de verhaalthema's zijn, of ook wel een inventaris van de beelden die de verteller tijdens zijn (vermeende) laatste uren door...Een treffend portret van ouder wordende mensen, die niet meer voor zich hebben liggen, en voor wie het verleden ingedikt is tot een eindeloze mantra van steeds weer dezelfde beelden...Dit is een merkwaardig, ontroerend stuk: het lijkt wel alsof De Pauw hier in woorden en gebaren een generale repetitie van zijn eigen ouder worden en dood speelt, door in de schoenen van oude mensen

Hoe moeilijk is het om de anarchie... • 1 oktober 1998
De broers Geboers Het geval van De broers Geboers is daarbij het meest interessante, niet alleen omwille van de tekst van Sierens of de regie van Johan Dehollander...Wat op het eerste gezicht een realistisch portret van dompelaars is zoals je dat bij de vroege Claus wel aantreft, blijkt bij nader inzien meer weg te hebben van een soapverhaal in overdrive...De moraal van de grootmoeder is die van een vanzelfsprekende en noodzakelijke solidariteit die zich niets gelegen laat aan de subtiliteiten van de wisselende spelregels van een meer introspectieve en

Annamirl van der Pluijm: de dans als... • 19 april 1999
Annamirl van der Pluijm: de dans als medium "De muziekkeuze wordt bepaald door wat in mijn kast staat" Van onze medewerker GENT -- In overzichten van "jonge" choreografen duikt de...naam van de Nederlandse Annamirl van der Pluijm regelmatig op als voorbeeld van iemand wiens werk een sterke eigen signatuur heeft, het epitheton "belangwekkend" waardig...Ik hou bijvoorbeeld erg van symmetrie, van het tonen van voor-achter

Bedrieglijk zelfportret • 6 mei 1999
Maar is het portret niet vooral een zorgvuldig geconstrueerde illusie van samenhang...Vooral de ambivalentie van tekens en attributen, de ambivalentie ook van de betekenis die we aan een lichaam toekennen naar gelang van de actie en de ruimte waarin het verwikkeld is. Een liedje waarin...plaats van een schijnbaar simpel gegeven op losse schroeven te zetten, haalt ze in Augenblick de geheimzinnigheid onderuit, door het geconstrueerde te tonen van dit zelfportret

Verschoppelingen van theaterbestel • 25 mei 1999
Op een kale zolder van de Markten, in het hartje van Brussel, vormen enkele oude, en foeilelijke skai fauteuils, in steeds wisselende opstellingen, het decor van het stuk...Bij het einde van het stuk heb je zo wel je vermoedens waarom René Eljon, die hier wellicht een portret "naar het leven" van zijn collega's acteurs schildert, niet meer te zien is op de scène...Dat lukt Dirkx heel wat beter: hij schetst het beeld van een "loser" die van zijn zwakte vooral in de laatste scènes een sterkte kan maken

Als politiek commentaar mislukt "Kasimir en Karoline" • 29 juni 1999
Von Hörvaths portret van uitgerangeerde proleten en gewetenloze grootburgers geeft een wrang beeld van het klimaat waarin het nazisme de macht zal overnemen...De kleine boef Merkl Franz (Robby Cleiren) is het prototype van de proleet in deze wereld van verschoppelingen: een kwaadaardig sujet dat zijn (on-)lusten en vrouwenhaat botviert op zijn lief Erna...Tania van Der Sanden). Maar ook de betere klassen komen er bij Von Hörvath bekaaid van af: fascistische sabelslijpers als Speer (Sam Bogaerts) of gefortuneerde, cynische vrouwenlopers, die hun

Forsythes potpourri werkt desoriënterend • 2 juli 1999
Hier leeft Forsythe zich uit in een bijwijlen sardonisch portret van onze samenleving...David Kern houdt ons midden op de bühne onophoudelijk voor dat everything is allright.Al snel verhaspelt hij de zin en eindigt zo bij een woordenreeks die al van bij het begin van de voorstelling op...associatieketens, beelden van een neurotische afscherming van het huis tegen de rest van de wereld, de paranoia over de buitenwereld en de droom van een intense harmonie samen

Kroniek van een aangekondigd afscheid • 1 september 1999
De levensloop van een groot gezin, met de steeds weerkerende cycli van geboorte en groei en het vaste jaarlijkse stramien van school- en vakantieperiodes, wordt vanuit verschillende standpunten...Daaruit groeit langzaam een treffend en ingewikkeld portret van mensen die ouder worden...Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten, denkt hij als hij een eerste keer droomt van lopen over het water

Persoonlijke verhalen en terloopse dans • 29 oktober 1999
een verrassende wijziging van de bewegingen valt het einde plots samen met de ontknoping van het verhaal...Délire défait is geen loos gemolenwiek, noch een obscene vorm van zelfbeklag, maar een af en toe ontroerend portret van iemand die zich afvraagt of het beeld dat hij ziet in de spiegel wel het zijne...Onevenwichtig, maar bovendien verward op het onbegrijpelijke af, met een volstrekt onbeheerst gebruik van attributen, filmbeelden en klanken, is Whitemare van François Brice, die vroeger bij Wim

Toneelregie in het verkeerde register • 11 januari 2000
Antwerpen -- Dreunende beats klinken al van ver in de straat: het zaaltje van Theater Zuidpool is voor de voorstelling Bouche B., naar verhalen van Almodóvar, omgetoverd tot een discotheek...Hieruit distilleerde Theater Zuidpool een portret van een vrouwelijke pornoster, Bouche B. Alle ingrediënten van Almodóvars wereld komen in die verhaaltjes aan bod...Op het einde van het stuk maakt ze voor zichzelf een balans van haar wedervaren op, om te constateren dat ze gemaakt is om alleen te blijven, of ze dat wil of niet

Tweemaal dans met Hands en No longer... • 16 mei 2000
De voorstelling is een collage van korte fragmenten, een expositie van choreografische ideeën en thema's die los-vast naast elkaar staan...Een wit geschminkt gelaat en een geborduurd gewaad completeren dit portret van een artificiële vrouw...De luide versterking van de liedjes en de pompeuze klanktapijten halveren de impact van de zang